VVM logo nieuw 150x150

netwerk van milieuprofessionals

 
Bezoek ons op: 

 

 

 

 

 

 

Column: Offers brengen

Geplaatst op 17-01-2017  -  Categorie: VVM-leden Blog  -  Auteur: Anne Michiels van Kessenich

Anne Michiels van Kessenich (c) Anne 150x150VVM-leden Column Anne Michiels van Kessenich

Wat ik eigenlijk niet wil horen over het tegengaan van klimaatverandering is: “Ja, tof helemaal mee eens. Alleen weet je…… nu ff niet”. Herkenbaar? Dat iets in z’n abstracte vorm geweldig ambitieus, gaaf en dringend noodzakelijk is? Totdat je je realiseert dat het betekent dat je NU iets moet doen  wat je helemaal niet ziet zitten. Dan wordt het opeens iets dat een beetje verlegenheid oproept. Je voelt behoefte aan uitstellen, wegkijken.

Er zijn sociologen die hier onderzoek naar hebben gedaan. Tolerantie van minderheden vinden een heleboel mensen bijvoorbeeld een goed idee, mits elders in Nederland. Niet naast je deur, om over de mogelijkheid dat je dochter met zo’n jongen thuis komt maar helemaal te zwijgen. In goed Nederlands noemen we dat NIMBY- gedrag: afhaken op het moment dat je denkt dat het pijn gaat doen. Omdat je iets of iemand in je leven moet binnenlaten die dingen gaat veranderen. Verworvenheden ter discussie gaat stellen, eisen op tafel gaat leggen en geld gaat kosten.

Klimaatverandering is zo’n ongenode gast. Probeer even het oplopende ongemak te ervaren bij het lezen van de dingen die je zou kunnen doen om zelf een bijdrage te leveren aan het lager houden van de temperatuur:

  1. Op GroenLinks stemmen;
  2. Lid worden van Greenpeace;
  3. Minder vlees eten en dan ook nog uitsluitend biologisch;
  4. Niet meer met het vliegtuig met vakantie gaan;
  5. Je baan op zeggen omdat je werkgever niet bijdraagt aan CO2-reductie.

Het gaat mij er hier niet om de precieze handelingen te benoemen. Het gaat er om dat iedereen voor zichzelf zo’n vergelijkbaar rijtje van keuzes kan maken waarin het ergens pijn gaat doen. Bij mij is dat c: regelmatig sta ik in de supermarkt en grijp mis - het biovlees is op. Of de boomstammetjes gaan voor zes euro per kilo weg. Vind ik dat fout van mezelf? Ja. Doe ik het toch? Ja. Om over dat vliegtuig en die baan maar te zwijgen…

Politieke besluitvorming is voor een heleboel mensen een ver-van-mijn-bed-show. ‘Zij’ in Den Haag bedenken iets en daar komt maar al te vaak kritiek op zonder dat we reflecteren op de verbondenheid tussen ons eigen gedrag en de abstracte discussies tussen beleidsmakers. Maar die luxe kunnen we ons niet langer veroorloven. Daarvoor is de invloed die wij uitoefenen als ‘burgers’, die ook consumenten zijn, te groot. Wij zijn zelf onderdeel van de politieke ruimte waarin ambitieuze beleidsvoornemens geruisloos uit het zicht verdwijnen achter steeds opschuivende termijnen. Totdat wij zelf veranderen.

De echte ongemakkelijke waarheid, waar Al Gore al tien jaar geleden op doelde, is dat wij allemaal offers moeten brengen als we serieus en op tijd iets willen veranderen. Veranderen begint met de moed in te zien dat ons eigen gedrag onderdeel is van het probleem dat we willen oplossen. Zoek iets dat je kunt veranderen! En zet dat eerste stapje - al is het nog zo klein - vandaag nog.

Over Anne Michiels van Kessenich

Anne Michiels van Kessenich is beleidsmedewerker externe veiligheid bij de Gemeente Haarlem. Zij schreef deze blog op persoonlijke titel. Zij is lid van VVM sinds 2009 en actief bij VVM-sectie Externe Veiligheid.